پرستو

واااااي كه چقدر اين شعر زيباست  لطفا كامل بخونين اگه گريه كردي و دلت شكست اشکتون جاری شد برام دعاکنیدکه نیازمنددعایم.                                      خواب بودم، خواب دیدم مرده ام/ بی نهایت خسته و افسرده ام/ تا میان گور رفتم دل گرفت/ قبر کن سنگ لحد را گل گرفت/ روی من خروارها از خاک بود/ وای، قبر من چه وحشتناک بود! بالش زیر سرم از سنگ بود/ غرق ظلمت، سوت و کور تنگ بود/ هر که آمد پیش، حرفی راند و رفت/ سوره ی حمدی برایم خواند و رفت/ خسته بودم هیچ کس یارم نشد/ زان میان یک تن خریدارم نشد/ نه رفیقی، نه شفیقی، نه کسی/ ترس بود و وحشت و دلواپسی/ ناله می کردم ولیکن بی جواب/ ت پرستو...

‹مريم حيدرزاده› مث اون موج صبوري که وفاداره به دريا تومهي مثل حقيقت مهربوني مث رويا چه قدرتازه وپاکي مث ياساي توباغچه مث اون ديوان حافظ که نشسته لب طاقچه تومث اون گل سرخي که گذاشتم لاي دفتر مث اون حرفي که ناگفته ميمونه دم آخر تومث بارون عشقي روي تنهايي شاعر توهمون آبي که رسمه بريزن پشت مسافر مث برق دوتاچشمي توي يك قاب شكسته مث پروازواسه قلبي که يكي بالاشوبسته مث اون مهمون خوبي که ميآدآخرهفته مث اون حرفي که ازياددل وپنجره رفته مث پاييزي وليكن پري ازگلهاي پونه مث اون قولي که دادي گفتي يادش نمي مونه تومث چشمه آبي واسه تشنه توبيابون تومث يه آشناتوغربت پرستو...

نردبان نبود ای کاش حرفی از من و تو در جهان نبود ای کاش پای قلب خودم در میان نبود دیشب چقدر برق نگاهت مرا گرفت دیشب که یک ستاره در این آسمان نبود می خواستم که ماه خودم را بغل کنم بالای کوه آمدم و...نردبان نبود... هی زل زدم به صورت تو،از تو پر شدم هی گشتم و شبیه تو در کهکشان نبود شب می گذشت و دورتر از پیش می شدی من روی صخره بودم و دیگر زمان نبود من روی صخره بودم و تو پشت ابرها... ای کاش کوه فاصله ها بینمان نبود یا اینکه برق چشم تو من را نمی گرفت یا اینکه پای قلب خودم در میان نبود ‹حسن اسحاقی› ************** تقاضا وقتی نشسته ای به تماشای دیگری ترجیح می دهم بروم جای دیگری پرستو...

ما را گلی ازباغ توچیدن نگذارند

چیدن چه خیالیست که دیدن نگذارند

******

پرستو...